Właściciel marek Reserved, Cropp i Mohito stawia na produkcję w Polsce. „Do końca 2018 roku chcemy podwoić tę liczbę”

– Polska odgrywa coraz ważniejszą rolę, jeśli chodzi o produkcję naszych kolekcji. Przez ostatnie dwa lata Mohito, nasza dynamicznie rozwijająca się marka kobieca, przeszyła w Polsce 4 mln sztuk ubrań. To 15 proc. całości produkcji Mohito. W 2017 roku nasze zlecenia dla polskich zakładów wyniosą 5 mln sztuk odzieży. Do końca 2018 roku chcemy podwoić tę liczbę. Dwukrotnie wzrośnie też produkcja w naszym kraju kolekcji Reserved – mówi Marek Piechocki, prezes LPP.

Jak wynika z danych GUS, w Polsce działa obecnie 12,6 tys. zakładów produkujących odzież. Wytwarzają przede wszystkim na rynek krajowy albo świadczą usługi na zlecenie firm z Unii Europejskiej. Klientów przyciągają jakością i tempem pracy. Rozwinięte zaplecze magazynowe i transportowe stwarza możliwość rozwoju tej gałęzi przemysłu. Czynnikiem, który sprzyja branży odzieżowej. jest też rosnąca zamożność Polaków.

– Trudno oszacować wartość rynku produkcji, ponieważ tworzy go kilkanaście tysięcy małych firm, które umykają wszelkim statystykom. Tych dużych jest bardzo mało. Natomiast wartość firm z szeroko pojętej branży odzieżowej, na przykład obecnych na GPW, to około 24 miliardów złotych, z czego 80 proc. to LPP i CCC – dodaje Adam Ubertowski.

Pierwszy z nich, międzynarodowy koncern odzieżowy z polskim rodowodem, planuje dwukrotnie zwiększyć produkcję w polskich szwalniach. LPP zarządza obecnie pięcioma brandami: Reserved, Cropp, House, Sinsay i Mohito. Ta ostatnia w ciągu minionych dwóch lat przeszyła w Polsce 4 mln sztuk ubrań, czyli 15 proc. całości swojej produkcji.

Do końca tego roku LPP zleci polskim szwalniom i zakładom uszycie 5 mln sztuk odzieży pod marką Mohito, a w 2018 roku ta wielkość ma się podwoić. W tym samym czasie dwukrotnie wzrośnie też produkcja ubrań Reserved, które zostaną uszyte w Polsce. Metkę „made in Poland” mają też ubrania LPP dostępne w sprzedaży internetowej. Firma zapowiada, że tym oznaczeniem będzie sygnowanych coraz więcej jej kolekcji.

– Zamierzamy podwoić produkcję, ponieważ zmienia się model sprzedaży odzieży, który polega na ultraszybkim dostarczaniu odzieży do sklepów. Wynika to z potrzeb klientów, którzy chcą mieć modę szybko w salonie. Inwestujemy, wybierając stałych dostawców i zlecając im duże wolumeny dostaw. To umożliwia rozwój tych przedsiębiorstw. Dajemy im nasze know-how i organizujemy szkolenia, dzięki temu nasi podwykonawcy się rozwijają, współpracujemy z nimi przez wiele lat – mówi Sławomir Łoboda, wiceprezes zarządu LPP SA.

Na zlecenie gdańskiej firmy pracuje w tej chwili 50 zakładów odzieżowych i ponad tysiąc pracowników, którzy szyją kolekcje dla brandów z portfela LPP. W tym tygodniu odzieżowy koncern zainicjował cykl spotykań „Made in Poland”, którego celem jest pokazanie, jak duży wpływ firma ma na krajową gospodarkę i przemysł odzieżowy.

Od roku spółka wprowadza zmiany, które mają przyspieszyć proces produkcji i logistyki. To efekt zapotrzebowania na „fast fashion”, czyli szybkie wprowadzanie do sprzedaży dużej liczby kolekcji i wzorów zgodnych z najświeższymi trendami mody. Klienci oczekują, żeby moda była dostępna od ręki.

Lokowanie produkcji w Polsce ma umożliwić szybkie reagowanie na potrzeby rynku. Z polskich zakładów odzieżowych kolekcje będą błyskawicznie dostarczane do salonów LPP, co wyeliminuje opóźnienia wynikające z logistyki w granicach od 2 do 6 miesięcy. Plusem jest też wysoka jakość produkowanej w Polsce odzieży. Wiceprezes spółki Sławomir Łoboda ocenia, że to powody, dla których produkowanie ubrań w Azji niekoniecznie jest bardziej opłacalne.

– Koszt produkcji odzieży należy oceniać z trzech perspektyw: atrakcyjności produktu, czasu dostawy oraz ceny. Jeśli czas dostawy jest szybki, cena może być wyższa i w związku z tym koszty produkcji mogą być wyższe. Poza tym jesteśmy dumni, że jesteśmy firmą z Polski i chcemy pokazać światu, że Polacy mogą stworzyć bardzo dobre przedsiębiorstwo, które będzie oferowało klientom atrakcyjną odzież – mówi Sławomir Łoboda.

Największą przeszkodą zarówno dla LPP, jak i dla rozwoju całego przemysłu odzieżowego w Polsce może się okazać niedobór pracowników. Ze względu na ukształtowany rynek pracownika, firmy i zakłady odzieżowe mają kłopoty ze znalezieniem wykwalifikowanej kadry, a szkolnictwo zawodowe w tym kierunku prawie nie istnieje.

– Zaczyna brakować ludzi, mamy w tej chwili rynek pracownika. Próbujemy wyrównywać to pracownikami z Ukrainy, ale to nie rozwiązuje w pełni problemu. Szkoły zawodowe czy technika praktycznie umarły, musiałby powstać wręcz rządowy projekt wspierania tego typu szkolnictwa. Praca w szwalni ma też nie najlepszą renomę, młodzież woli pracować w biurach. Wszystko wskazuje jednak, że chociaż branża nie wróci do czasów dawnej świetności, to możliwy jest dwu- lub trzykrotny wzrost rynku w pewnej perspektywie czasowej – mówi Adam Ubertowski.

Gdański koncern odzieżowy, obok inwestycji w Polsce, regularnie audytuje też swoje zakłady produkcyjne w krajach Azji. To jedyna i największa firma odzieżowa ze Środkowo-Wschodniej Europy, która w takim stopniu zaangażowała się w zmiany w łańcuchu dostaw. Obecnie, wspólnie z międzynarodową firmą audytorską SGS, przygotowuje się do kontroli działalności swoich dostawców w Bangladeszu.

– Mamy własnych kontrolerów, w ciągu ostatnich lat wydaliśmy 16 mln zł na badanie warunków pracy w fabrykach. Zmieniliśmy istotną część dostawców, być może nawet wszystkich po to, aby fabryki w których produkowana jest nasza odzież, spełniały europejskie standardy – mówi Sławomir Łoboda, wiceprezes LPP S.A.

LPP zamierza w tym roku otworzyć 120 tys. mkw. powierzchni sprzedażowej netto, co będzie stanowiło ok. 11-procentowy przyrost powierzchni sklepów stacjonarnych na koniec roku. Grupa zapowiada też mocniejsze zaznaczenie swojej obecności w segmencie e-commerce (na koniec wzrost sprzedaży w e-commerce ma wynieść 100 proc.).

Jak wynika z danych GUS, wartość produkcji tekstylnej w Polsce sięgnęła w 2015 roku nieco ponad 10 mld zł, notując niewielki wzrost. Spośród 12,6 tys. polskich zakładów produkujących odzież – 83 proc. to mikrofirmy, a około 14 proc. to średnie przedsiębiorstwa zatrudniające maksymalnie do 50 osób. Przemysł jest rozdrobniony i rozrzucony po kilku regionach, z których największe to Bielsko-Biała, Dolny Śląsk, Warszawa, Trójmiasto i Łódź (dawna stolica przemysłu włókienniczego zajmuje dopiero 5. miejsce).

W 2015 roku wartość eksportu wyprodukowanej w Polsce odzieży przekroczyła 3,1 mld zł, natomiast import wyniósł w tym czasie nieco ponad 1,4 mld zł.